Cytaty z książek

[Anaru]

"nie kocham Cię wcale
tylko moja dusza jakaś taka smutna
kiedy przechodzisz obok
obojętnie." K.K. Baczyński

[Usunięty 5938]

,, Podobno ludzie skazani na śmierć doznają nagłych uniesień, jakby ich zagłada była równoznaczna ze spełnieniem-przypominają pod tym względem ginące w ogniu ćmy"
John le Carre- Uciec z zimna

-- Dodano śr 07 paź, 2015 16:08 --

„W łagodnym świetle Kuba Apfelböck
Zabił rodziców i cały ten kram
Ojca i matkę zamknął w bieliźniarce
I odtąd został w pustym domu sam.

Łagodny letni wiatr okrążał dom
Chmury płynęły naprzód albo w tył
A on w tym domu siedział sam.
Siedem dni temu jeszcze dzieckiem był.”

B. Brecht:,, Apfelböck czyli Jako Lilie Polne"

-- Dodano pt 06 sty, 2017 20:19 --

Poniżej coś dla koneserów poezji niemieckiej :


Swą ciotkę zaciukałem nożem
Starawa była, słaba tak
W mieszkanku jej bywałem trochę
I przekopałem kilka szaf.

Znalazłem u niej sterty złota,
Pieniądze kryła kaset stal,
A słysząc ciotki ciężki oddech
Tak strasznie mi jej było żal.

Przerwałem szybko te męczarnie
Noc miękko otulała mnie
W brzuch zatopiłem ostrze snadnie,
I ciotka już nie męczy się.

(Frank Wedekind - ,,Morderca ciotki")

[Usunięty 2094]

Czasami człowiek sądzi, że ujrzał już dno studni ludzkiej głupoty, ale spotyka kogoś, dzięki komu dowiaduje się, że ta studnia jednak nie ma dna.
Stephen King – Stukostrachy

Każdego z nas czeka śmierć, bez wyjątku, ale Boże... czasem Zielona Mila wydaje się taka długa.
Stephen King – Zielona Mila

Nie leczony rak powoduje nieuchronnie śmierć, a Derry nie umarło, wręcz przeciwnie – zaczęło się rozwijać na swój cichy, nie rzucający się w oczy sposób. To po prostu nieźle prosperujące małe miasto, w niespecjalnie mocno zaludnionym stanie, gdzie nieprzyjemne rzeczy zdarzają się nazbyt często… i gdzie mniej więcej co ćwierć wieku następuje eskalacja zbrodni i okrucieństwa.
Stephen King – To

[LuCyferKA]

Przeznaczenie zazwyczaj czeka tuż za rogiem. Jakby było kieszonkowcem, dziwką albo sprzedawcą losów na loterie; to jego najczęstsze wcielenia. Do drzwi naszego domu nigdy nie zapuka. Trzeba za nim ruszyć. - Cień Wiatru

[Usunięty 2380]

Chciałabym każdego dnia umieć coś w sobie zmienić, jakieś zachowanie, sposób bycia wobec innych, umieć pozwolić sobie na pewne rzeczy, innych natomiast sobie zabronić. Opanować samotność. Samotność nie tyle jako stan ducha, bo naprawdę w duchu człowiek zawsze jest lub bywa samotny, ile jako swego rodzaju „stan cywilny. Być właścicielem samego siebie, posiadać wokół siebie przestrzeń, której nikt nie może przekroczyć. Coś jakby niewidoczny zielony ogródek, do którego nikomu nie uda się zajrzeć, do którego także nikt, kto chciałby mnie zranić, nie miałby wstępu. Do niedawna było inaczej: każdy, komu to tylko przyszło do głowy, mógł mnie wytrącić z równowagi jakąś głupią uwagą, kłamstwem, bezsensownym zdaniem, sprawić mi przykrość, która trwała znacznie dłużej niż jego pamięć o tym zdarzeniu. Dziś już tylko pory roku mogą wpływać na mój nastrój, ale nie ludzie, którym na tym zależy. Stan mojego umysłu bywa tak różny, jak różne są dni, które przychodzą, Bywają dni dobre, ale bywają i złe, i te też muszę przyjąć za własne. Są dni, kiedy jestem z kamienia, czasem z żelaza, najczęściej, niestety ze szkła...

Roma Ligocka (z książki Czułość i obojętność)

[Usunięty 2380]

Jakże mam nie być wilkiem stepowym i obdartym pustelnikiem, skoro żyję w świecie, którego celów nie podzielam, którego radości są mi wszystkie - obce. Nie mogę długo siedzieć w teatrze ani w kinie. Zaledwie mogę przeczytać gazetę, rzadziej współczesną książkę. (...). I w rzeczy samej, jeśli ten świat ma rację, jeśli ma rację ta muzyka kawiarniana, jeśli mają rację te masowe przyjemności i ci ludzie zamerykanizowani, tak niewiele wymagający, w takim razie ja nie mam racji, ja jestem szaleńcem, prawdziwym wilkiem stepowym, jak siebie często nazywałem, zbłąkanym w obcym i niezrozumiałym świecie zwierzęciem, które już nie znajdzie ani ojczyzny, ani powietrza, ani pożywienia...

Hermann Hesse (z książki Wilk stepowy)