Jejku, naprawdę ja swojego głosu nie cierpię. Pamiętam jak miałam chyba 10-11lat i dowiedziałam się, że kiedy śpiewamy do mikrofonu to właśnie wtedy słyszymy swój prawdziwy głos, rozpłakałam sie... Nie potrafię opisać swojego głosu, ale jest okropny. Ostatnio nawet do kolegi powiedziałam, że współczuje mu, że musi mnie słuchać bo ja bym nie wytrzymała z osobą z takim głosem...
Najciekawsze jest to, że w podstawówce dużo śpiewałam na występach i jeździłam na konkursy które czasami nawet wygrywałam. Chodziłam też do szkoły muzycznej dwa razy w tygodniu, gdzie śpiewałam! Ja nie mam pojęcia co nauczyciele widzieli (słyszeli?) w moim głosie, na pewno coś co ja pominęłam.
Mimo, że jestem kobietą, to mój głos czasami podchodzi pod męski ton. Mam dość charakterystyczne brzmienie, z lekką chrypką, i tym, którzy mnie znają, łatwo jest rozpoznać mój chark. Jeśli ktoś jest ciekawy, jak brzmię "na żywo", to może sobie posłuchać piosenek Boba Dylana 
