Nieśmiałość

[Saya]

Saya, o wlasnie. Czasami myslimy, ze niesmialy, a moze czlowiek ma niskie poczucie samowartosci.

Jak powiedziałem obie te cechy występują razem. Wiem z doświadczenia.

[sepän poika]

Jak powiedziałem obie te cechy występują razem. Wiem z doświadczenia.

Z doświadczenia to możesz znać kilka przypadków, w których tak jest, ale nie oznacza to, że jest to regułą. Ja np. jestem pewien, że nie jest i każde z tych dwóch może występować bez drugiego.

[Pawian]

Jak powiedziałem

caly czas myslalam, ze ty to ona, nie on?

[Shinto]

Nieśmiałość można przełamać i nie jest to niemożliwe.
Odrobinka uśmiechu na twarzy może spowodować cuda.

[Saya]

Jak powiedziałem obie te cechy występują razem. Wiem z doświadczenia.

Z doświadczenia to możesz znać kilka przypadków, w których tak jest, ale nie oznacza to, że jest to regułą. Ja np. jestem pewien, że nie jest i każde z tych dwóch może występować bez drugiego.

Owszem, ale wygłaszajac tutaj czy gdzieś indziej opieram swoje poglądy na tym co znam bo inaczej nie miałoby to sensu. Mówić o czymś tylko w oparciu o intuicje mija się z celem na dłuższą mete.

Jak powiedziałem

caly czas myslalam, ze ty to ona, nie on?

Tak, nie pierwsza i nie ostatnia się pomyliłaś

[Usunięty 2094]

Hmm.. Cos mi sie nasuwa na mysl. Kiedys kolegowalam sie z taka jedna dziewczyna. Nie to, ze byla mega niesmiala. Mogla uchodzic za taka, bo w sposob jaki mowila byl niesmialy. Czasami nie chcialo mi sie wierzyc jak opowiadala swoim glosikiem, ze kogos ochrzanila w autobusie, bo ktos jej na buta nastapil.

I ja pamiętam kogoś takiego. Nie lubiłam tej dziewczyny. Może dlatego, że była nieśmiała przez cały czas, w każdej sytuacji. Mówiłam jej: "Dziewczyno wyluzuj", ale do samego końca nie zmieniła swoich przyzwyczajeń. Potem wyprowadziła się. I przeszła metamorfozę. Już zaczęła się zmieniać, gdy przeniosła się do innej klasy, gdzie miała koleżanki. Może problemem było otoczenie, które od niej wymagało czegoś, czego nie była w stanie uczynić.

Wiadomo, że we wszystkich nie. Jednak jeszcze na mojej drodze nie stanął nikt nieśmiały, kto jeszcze nie był do tego i skromny.

Ja za to tak. Mój kolega- nie jest skromny. Nie ma problemów z podkreślaniem tego, co już udało mu się dokonać. I dobrze. Nie lubię przesadnej pruderii. Natomiast, nie należy do pewnych siebie. Otwiera się przy bliższym poznaniu, uważa się też za nieśmiałego.

Tak, jak napisała Iluminacja, to nie zawsze idzie ze sobą w parze. Nieśmiałość to po prostu niechęć do zwracania na siebie uwagi. Nie trzeba być przy tym skromnym, można zdawać sobie sprawę ze swojej wartości i umieć rozmawiać o swoich sukcesach. Nie ukrywam, że skromność to pewne skojarzenie związane z nieśmiałością.
Można być też skromnym, acz pewnym siebie. Byle ta skromność nie była za wszelką cenę, irytuje mnie to.
Ktoś ma świadectwo z czerwonym paskiem i mówi, że to nic wielkiego. Ktoś mówi, że jest brzydki, choć wzbudza zachwyt. Z wieloma takimi osobami się spotkałam.

[sepän poika]

Owszem, ale wygłaszajac tutaj czy gdzieś indziej opieram swoje poglądy na tym co znam bo inaczej nie miałoby to sensu.

Ale nie musisz od razu generalizować...

Mówiłam jej: "Dziewczyno wyluzuj", ale do samego końca nie zmieniła swoich przyzwyczajeń.

Nieśmiałość to nie przyzwyczajenie

[Iluminacja]

Ktoś ma świadectwo z czerwonym paskiem i mówi, że to nic wielkiego. Ktoś mówi, że jest brzydki, choć wzbudza zachwyt. Z wieloma takimi osobami się spotkałam.

myślę, że to bardziej nieumiejętność przyjmowania komplementów (zaprzeczanie) niż fałszywa skromność, aczkolwiek nie zawsze.

[Usunięty 2094]

No nie jest przyzwyczajeniem, ale już rzeczy, które się na nie składają. Ktoś mówi cicho (mamrocze), bo mu tak wygodniej. Podczas lekcji siedziała w ostatniej ławce, miała coś przeczytać na głos i słyszała ją tylko osoba obok niej. Nauczyciel mógł powtarzać "Głośniej!", ale nie mogła tego przeskoczyć.

[Iluminacja]

Ktoś mówi cicho (mamrocze), bo mu tak wygodniej.

Z jakiego względu wygodniej?

[Pawian]

No nie jest przyzwyczajeniem, ale już rzeczy, które się na nie składają. Ktoś mówi cicho (mamrocze), bo mu tak wygodniej. Podczas lekcji siedziała w ostatniej ławce, miała coś przeczytać na głos i słyszała ją tylko osoba obok niej. Nauczyciel mógł powtarzać "Głośniej!", ale nie mogła tego przeskoczyć.

Haha mialam taka w klasie w gimnazjum. Niby cicha, bo skromna, ale jak wlasnie nauczyciel enty raz mowi "glosniej!" to arogancko wzdycha, przewraca oczami i cmoka jezykiem z poirytowania. " "

[Usunięty 2094]

Iluminacja, bo może nie chce być zrozumiany, nie lubi zabierać głosu publicznie, więc jest mu to na rękę.

myślę, że to bardziej nieumiejętność przyjmowania komplementów (zaprzeczanie) niż fałszywa skromność, aczkolwiek nie zawsze.

Albo też inny punkt widzenia i dystans do siebie.

[Iluminacja]

bo może nie chce być zrozumiany, nie lubi zabierać głosu publicznie, więc jest mu to na rękę.

nie, to nie tak, że nie chce być zrozumiany bo to dal mnie dziwnie brzmi. Raczej boi się, że to co powie nie zostanie dobrze odebrane, albo zwyczajnie się pomyli, albo po prostu taki już ma cichy głos i trudno zrobić z niego kogoś na podobieństwo śpiewaka operowego.

dystans do siebie.

ale dystans do siebie nie objawia się fałszywą skromnością.

[Usunięty 2094]

Iluminacja, może tak właśnie to wygląda. Pamiętam, że kiedyś znałam pewnego chłopaka, który również mówił cicho. Nie należał do tzw "elity klasowej", nie szukał rozgłosu. Miał cichy głos, bo chyba wychodził z założenia, że to, co powie nie jest ważne, ale też ... znam go w pewnym stopniu i mogę powiedzieć, że nie przejmował się opinią innych na swój temat, nie zależało mu na pozostaniu na "świeczniku". Jak ktoś po prostu liczył się z jego zdaniem, to mógł usłyszeć nawet ten jego głos- często był przekrzyczany przez innych. Ludzie mają różne powody, dla których postepują tak, a nie inaczej .

[ceem]

Ja tam nie lubie niesmialych osob. Czuje sie wtedy odpowiedzialna za przebieg rozmow. A co dopiero na randce ! Gdybym nie wiedziala, ze koles jest oniesmielony, pomyslalabym, ze mu sie nie podobam, albo ze nic go nie interesuje o czym mowie.

I to jest chyba najczęstsza przyczyna przez którą nieśmiali chłopcy mają problem z dziewczynami.

[Pawian]

I to jest chyba najczęstsza przyczyna przez którą nieśmiali chłopcy mają problem z dziewczynami.

Jednak wnioskujac z innych postow, inne dziewczyny lubia niesmialych. Moze dobrym rozwiazaniem dla niesmialego po prostu powiedziec, ze jest niesmialy? Postawic sprawe jasno od poczatku, zeby druga osoba nie czula sie dziwnie. Raz musialam siedziec z taka jedna dziewczyna, bo czekalysmy na nasza wspolna kolezanke. Tez byla niesmiala i mi o tym powiedziala, zebym nie pomyslala ze mnie nie lubi, czy cos. Wtedy wiedzialam jak przejac sytuacje, po prostu sie jej pytalam co lubi robic i dlaczego. Rozmowa sama poplynela.

[ceem]

Nie wszyscy się do tego przyznają.

[Saya]

Racja, ciężko osobie nieśmiałej się do tego przyznać ot tak, zważając że nie którzy z nas uważają to za poważną wade która dosyć znacząco przeszkadza w życiu

[Patorek]

Nieśmiałość wynika z kompleksów, czy nieakceptowania siebie.
Można z tym się uporać.. trzeba tylko wyciągnąć głowę z piasku.

[Saya]

Można próbować jednak jak sie człowiek sparzy kilka razy to już czasem woli zostawić wszystko jak jest

[Amie]

Nieśmiałość wynika z kompleksów, czy nieakceptowania siebie.

Często, ale nie zawsze. Zatem żeby pokonać w takim wypadku nieśmiałość, trzeba najpierw zadbać o siebie, zmieniać, udoskonalać, nie zacząć od dupy strony i zwalczać "objawu".

[Patorek]

Często, ale nie zawsze.

A te przypadki kiedy z tego nie wynika to jakie?

Zatem żeby pokonać w takim wypadku nieśmiałość, trzeba najpierw zadbać o siebie, zmieniać, udoskonalać, nie zacząć od du** strony i zwalczać "objawu".

O to mi chodziło.

[sepän poika]

Nieśmiałość wynika z kompleksów, czy nieakceptowania siebie.

I znów nagroda za najgłupszy tekst tygodnia wędruje do tej samej osoby...

Nieśmiałość wynika z takiego, a nie innego charakteru. Doświadczenia mogą wpływać na "okazywanie" jej, ale nie na samą obecność. Kompleksy i nieakceptowanie siebie mogą prowadzić do zamknięcia w sobie, które czasem towarzyszy nieśmiałości (a czasem nie), ale nie jest tym samym.

[Usunięty 2094]

I znów nagroda za najgłupszy tekst tygodnia wędruje do tej samej osoby...

Mówi tak, bo właśnie to dyktuje nam społeczeństwo. Trzeba być pewnym siebie, trzeba to i tamto, trzeba spełnić mnóstwo wymogów, aby dana dziewczyna się umówiła z chłopakiem, widzę po koleżankach. Jak facet jest nieśmiały to źle, bo ją blokuje, z kolei pewny siebie też niektórym przeszkadza, bo ją przyćmiewa.

Kompleksy i nieakceptowanie siebie mogą prowadzić do zamknięcia w sobie, które czasem towarzyszy nieśmiałości (a czasem nie), ale nie jest tym samym.

Otóż to. Co najważniejsze, nie trzeba z tym walczyć koniecznie, aby się innym spodobać. Ktoś, kto wychodzi poza schemat i tak nie będzie od nas oczekiwał podporządkowania się pod względem cech charakteru czy przyzwyczajeń, a i będzie miał coś do zaoferowania, poza oczekiwań, na przykład zwykłe zrozumienie i akceptację.

[Amie]

Nieśmiałość wynika z kompleksów, czy nieakceptowania siebie.

Nieśmiałość wynika z takiego, a nie innego charakteru. Doświadczenia mogą wpływać na "okazywanie" jej, ale nie na samą obecność. Kompleksy i nieakceptowanie siebie mogą prowadzić do zamknięcia w sobie, które czasem towarzyszy nieśmiałości (a czasem nie), ale nie jest tym samym.

Więc tylko jej stopień może wynikać z kompleksów?

[Patorek]

I znów nagroda za najgłupszy tekst tygodnia wędruje do tej samej osoby...

Akurat, gdy wcześniej przyznałeś mi to zacne wyróżnienie miałeś dobre podstawy,
by to zrobić tak teraz tu możesz wręczyć je sobie.

Ważne jest kwestia tego jak ktoś interpretuje 'nieśmiałość',
bo przez to możemy dojść do innych wniosków i w gruncie rzeczy mówić o dwóch innych 'definicjach nieśmiałości.

Zgodzę się z tym, że nieśmiałość może być wrodzona, ale na pewno nie jest wynikiem charakteru,
bo na charakter składają się nasze doświadczenia i przeżycia zdobywane z wiekiem.
Nie powiedziałem też, że tylko i wyłącznie osoba zakompleksiona i nieakceptująca siebie jest nieśmiała.
Nieśmiałość może być przyczyną tych cech o których wspomniałem. Ale śmiem twierdzić, że może być też odwrotnie.

Mówi tak, bo właśnie to dyktuje nam społeczeństwo.

Nie zgodzę się z tym, ani trochę. Społeczeństwo dyktuje nam wiele rzeczy cześć z nich nie jest warta uwagi i powinna być negowana, cześć jest wartościowa. To tak samo jak z komercyjnością.. nie wszystko co komercyjne jest złe.
Natomiast na pewno nie to mną kierowało pisząc te słowa.
Jestem typem, który dąży do zwycięstwa na każdej płaszczyźnie, która go interesuje, dlatego ta cecha jest konieczna.

Co najważniejsze, nie trzeba z tym walczyć koniecznie, aby się innym spodobać.

Nie powiedziałem, że poradzenie sobie z nieśmiałością jest konieczne i każdy musi ją zwalczać.
Jednak, gdy ktoś na nią narzeka i ona mu przeszkadza.. dlaczego miałby tego nie robić?

[Saya]

O właśnie społeczeństwo i jego wymogi niejako pietnują nieśmiałych, wynosząc na piedestał ludzi o całkiem przeciwnych cechach niż nasz nieśmialy człowieczek.
A słaby charakter powoduje że na siłę dążymy do zaspokojenia tego wymogu społeceństwa gubiąc po drodze siebie

[Usunięty 2094]

Jednak, gdy ktoś na nią narzeka i ona mu przeszkadza.. dlaczego miałby tego nie robić?

Warto, ale dla samego siebie, nie pod naciskiem innych.

[Amie]

Zgodzę się z tym, że nieśmiałość może być wrodzona, ale na pewno nie jest wynikiem charakteru,
bo na charakter składają się nasze doświadczenia i przeżycia zdobywane z wiekiem.

Raczej produktem ubocznym kształtowania się charakteru. Rodzice głównie wpływają na jej rozwój. Jeśli będą mówić, że "Kasia jest taka nieśmiała", to Kasia się z tym utożsami.

[Patorek]

Warto, ale dla samego siebie, nie pod naciskiem innych.

Dokładnie.
Nieśmiałość jest wygenerowana po części przez 'naciskanie innych'.
Osoba nieśmiała dostająca propozycje wystąpienia przez publicznością.. odrzuca ją,
nie dlatego, że nie chce wystąpić, lecz dlatego, że jej nieśmiałość jej na to nie pozwala,
a w tym przypadku jest ona wynikiem np. lęku przed tym jak ta osoba wypadnie w oczach innych.