Tutaj zdradzajmy innym jaka książka jest aktualnie przez nas czytana.
Czekam na wasze mini recenzje. O czym ona i czy polecacie ją.
Jak masz podać tylko tytuł to lepiej w ogóle nic nie pisz ;]
Obecnie kończę jedną z mych ulubionych książek "Buszujący W Zbożu" Sallingera.
Książka jest o nastolatku Holdenie który ucieka ze szkoły i błądzi po ulicach Nowego Jorku.
Opisane w niej są jego odczucia, jego bunt przeciwko świecie dorosłych w którym króluje
tylko zakłamanie.
Już po raz kolejny ją czytam . I co rusz wynajduje nowe ciekawe cytaty przemawiające do
mnie w danym momencie.
Wzięłam się także za "Rio Anaconda" Cejrowskiego. Ciekawa jestem czy jego książki są
równie świetne co programy. Na razie zapowiada się ciekawie, humorystycznie i nawet groźnie (;
Co przeczytałeś?
-
Obwarzanek
- Posty: 6826
- Rejestracja: 20 gru 2008, 23:08
- Imię: Ignac.
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: ciemności psychozy
" Złodziejka książek" M. Zusaka
Mimo trudnej tematyki - narratorem jest śmierć, tematem - Holokaust, przyjaźń, życie w czasach Hitlera - czyta się ją ( kurczę, nie wiem, czy przy tej książce można użyć takiego stwierdzenia) z przyjemności?. Warte przeczytania.
A jeśli spodobał Ci się "Oskar", to możesz przeczytać jeszcze "Oliviera i zeszyt z marzeniami". Sally Nichols to napisała, jeśli dobrze pamiętam
Mimo trudnej tematyki - narratorem jest śmierć, tematem - Holokaust, przyjaźń, życie w czasach Hitlera - czyta się ją ( kurczę, nie wiem, czy przy tej książce można użyć takiego stwierdzenia) z przyjemności?. Warte przeczytania.
Tak, Schmitt jest jednym z moich ulubionych autorów. Polecam inne utwory tego autora.Lana pisze:Oskar i pani Róża. ^^ Piękne.
A jeśli spodobał Ci się "Oskar", to możesz przeczytać jeszcze "Oliviera i zeszyt z marzeniami". Sally Nichols to napisała, jeśli dobrze pamiętam
-
Obwarzanek
- Posty: 6826
- Rejestracja: 20 gru 2008, 23:08
- Imię: Ignac.
- Płeć: Mężczyzna
- Lokalizacja: ciemności psychozy
Cóż, moje to raczej dla ludzi chcących chociaż trochę poznać bliżej zawiłe dzieje polskiej historii Obecnie czytam "Rzeczpospolita Obojga Narodów. Srebrny wiek" Pawła Jasienicy. Przewałkowałam już "Polskę Piastów" i "Polskę Jagiellonów".
Warto. Nawet ja, po tylu latach siedzenia w książkach i podręcznikach typowo historycznych, czytając to co chwila zdaję sobie sprawę, że moja wcześniejsza wiedza była... niczym.
Obecnie czytam "Rzeczpospolita Obojga Narodów. Srebrny wiek" Pawła Jasienicy. Przewałkowałam już "Polskę Piastów" i "Polskę Jagiellonów". Warto. Nawet ja, po tylu latach siedzenia w książkach i podręcznikach typowo historycznych, czytając to co chwila zdaję sobie sprawę, że moja wcześniejsza wiedza była... niczym.
-
QueenDream
- Posty: 30323
- Rejestracja: 18 gru 2008, 19:08
- Imię: Aldona
- Płeć: Kobieta
- Lokalizacja: Kraina Marzeń
-
ChocolateMousse
- Posty: 297
- Rejestracja: 27 lip 2010, 13:38
- Płeć: Kobieta
-
QueenDream
- Posty: 30323
- Rejestracja: 18 gru 2008, 19:08
- Imię: Aldona
- Płeć: Kobieta
- Lokalizacja: Kraina Marzeń
-
kioketsuke
- Posty: 798
- Rejestracja: 15 lip 2009, 21:03
- Płeć: Kobieta
- Lokalizacja: Toruń
Ryuu Murakami "Dzieci ze schowka" ^^. Czytam to już któryś raz i nie nudzi mi się ta lektura.
O czym jest? Opowiada o Kiku i Hashim, chłopcach, którzy poznali się w sierocińcu po tym jak ich matki porzuciły ich w dworcowych schowkach. Chłopcy zaprzyjaźnili się i byli niczym bracia. Kiku był silny i sprawny fizycznie, za to małomówny, natomiast wygadany Hashi był niesamowicie słaby i chorowity. Dlatego Kiku zawsze bronił Hashiego. Obaj chłopcy zaczęli dorastać i popadli w pewnego rodzaju autyzm. Kiku zaczął widzieć coś wielkiego i błyszczącego co startowało obok niego z ogromną prędkością, nie mógł tego znieść, dlatego nie chciał pozostawać w bezruchu. Zaczął bez celu jeździć autobusami czy taksówką. Hashi natomiast zamknął się w sobie, zaczął tworzyć makiety, a gdy ktoś je zniszczył wpadał w furię. Siostry zakonne, które opiekowały się dziećmi zabrały je do psychiatry. Tam dzieci zostały poddane terapi. Chłopcy oglądali obrazy kojarzone ze spokojem i słuchali odgłosu bicia serca, takiego jaki słyszy płód w łonie matki. Lekarz twierdził, że choroba chłopców jest spowodowana wczesnym oddzieleniem ich od matek. Terapia przyniosła skutki. Po jakimś czasie Kiku i Hashi zostali adoptowani przez Kazuyo i pana Kuwayamę mieszkających na wyspie niedaleko Kiushiu. Tam na wyspie było opuszczone osiedle górnicze, na które wstęp był zabroniony. Z kopalni wydobywał się jakiś trujący gaz. Chłopcy w czasie gonienia cykad poszli na to osiedle. Było opuszczone, a wielkie betonowe bloki siały grozę. Spotkali tam dziwnego mężczyznę z motocyklem, którego później nazwali Gazel. Odwiedzali to miejsce jeszcze wiele razy. Gazel pokazał im filmy w kinie, w którym mieszkał. Powiedział też Kiku o 'daturze'. Kiku miał wypowiedzieć słowo 'datura' kiedy miał ochotę wszystko zniszczyć. Filmy pokazywane przez Gazela natchnęły Kiku do skoków o tyczce. Zaczął trenować biegi, a później skoki. W liceum startował w mistrzostwach międzyszkolnych i prawie wygrał. Zajął drugie miejsce, bo zahaczył poprzeczkę na wysokości 4m75cm. Dlaczego przegrał? Bo zauważył, że Hashi zniknął z widowni. Jego brat zostawił Kazuyo kartkę, w której oświadczył, że ucieka do Tokio, bo musi coś odnaleźć. Wcześniej Hashi znów zaczął popadać w chorobę psychiczną. Siedział całymi dniami przed telewizorem i radiem szukając pewnego dźwięku. Kiku i Kazuyo dostali od niego pocztówkę z Tokio. Postanowili pojechać go poszukać. Już w Tokio Kazuyo zmarła, Kiku szukał dalej. Poznał tam ekscentryczną dziewczynę Anemonę, która hodowała w domu krokodyla imieniem Guliwer. Chciała zobaczyć jak Kiku przeskakuje płot do Trujmiasta. Tak, Trujmiasto celowo przez 'u', ponieważ nazwa pochodziła od trucizny. Każdy kto próbował tam wejść albo wyjść był spalany miotaczami ognia przez Siły Samoobrony. Kiku dostał się tam, to tam właśnie spotkał Hashiego, który jak się okazało był męską dziwką. Hashi poznał Mistera D, który obiecał mu, że pomoże mu zostać wokalistą. Sławę Hashiego zbudował głównie na historii jego porzucenia. Zorganizował nawet spotkanie z jego matką. Po pewnych wydarzeniach związanych z tym spotkaniem Kiku trafił do więzienia, potem pracował na statku wraz z innymi więźniami. Planował ucieczkę, która w końcu doszła do skutku. Hashi ożenił się w Nivą, kobietą, którą pokochał za zniszczone, pomarszczone dłonie nie pasujące do jej młodej twarzy i za brak piersi spowodowany rakiem. Niva zaszła w ciążę, Hashi coraz bardziej popadał w chorobę, szukał dźwięku. Kiku natomiast uciekł i wraz z Anemoną oraz paroma więźniami pojechał na wyspę znajdującą się na morzu, w którym została zakopana i zabetonowana owa datura. Czy Kiku odnalazł daturę? Czy Hashi dowiedział się co to za dźwięk, którego tak szukał? Co się stało z bohaterami i jak zakończyła się książka? Musicie przeczytać sami ^^.
Książka jest bardzo ciekawa, wzbudza mieszane emocje, trzyma w napięciu i lekko się ją czyta. Od razu widać, że jej autor jest nieco psychiczny. Bardzo mi się podoba, właśnie dlatego, że lubię takie klimaty.
O czym jest? Opowiada o Kiku i Hashim, chłopcach, którzy poznali się w sierocińcu po tym jak ich matki porzuciły ich w dworcowych schowkach. Chłopcy zaprzyjaźnili się i byli niczym bracia. Kiku był silny i sprawny fizycznie, za to małomówny, natomiast wygadany Hashi był niesamowicie słaby i chorowity. Dlatego Kiku zawsze bronił Hashiego. Obaj chłopcy zaczęli dorastać i popadli w pewnego rodzaju autyzm. Kiku zaczął widzieć coś wielkiego i błyszczącego co startowało obok niego z ogromną prędkością, nie mógł tego znieść, dlatego nie chciał pozostawać w bezruchu. Zaczął bez celu jeździć autobusami czy taksówką. Hashi natomiast zamknął się w sobie, zaczął tworzyć makiety, a gdy ktoś je zniszczył wpadał w furię. Siostry zakonne, które opiekowały się dziećmi zabrały je do psychiatry. Tam dzieci zostały poddane terapi. Chłopcy oglądali obrazy kojarzone ze spokojem i słuchali odgłosu bicia serca, takiego jaki słyszy płód w łonie matki. Lekarz twierdził, że choroba chłopców jest spowodowana wczesnym oddzieleniem ich od matek. Terapia przyniosła skutki. Po jakimś czasie Kiku i Hashi zostali adoptowani przez Kazuyo i pana Kuwayamę mieszkających na wyspie niedaleko Kiushiu. Tam na wyspie było opuszczone osiedle górnicze, na które wstęp był zabroniony. Z kopalni wydobywał się jakiś trujący gaz. Chłopcy w czasie gonienia cykad poszli na to osiedle. Było opuszczone, a wielkie betonowe bloki siały grozę. Spotkali tam dziwnego mężczyznę z motocyklem, którego później nazwali Gazel. Odwiedzali to miejsce jeszcze wiele razy. Gazel pokazał im filmy w kinie, w którym mieszkał. Powiedział też Kiku o 'daturze'. Kiku miał wypowiedzieć słowo 'datura' kiedy miał ochotę wszystko zniszczyć. Filmy pokazywane przez Gazela natchnęły Kiku do skoków o tyczce. Zaczął trenować biegi, a później skoki. W liceum startował w mistrzostwach międzyszkolnych i prawie wygrał. Zajął drugie miejsce, bo zahaczył poprzeczkę na wysokości 4m75cm. Dlaczego przegrał? Bo zauważył, że Hashi zniknął z widowni. Jego brat zostawił Kazuyo kartkę, w której oświadczył, że ucieka do Tokio, bo musi coś odnaleźć. Wcześniej Hashi znów zaczął popadać w chorobę psychiczną. Siedział całymi dniami przed telewizorem i radiem szukając pewnego dźwięku. Kiku i Kazuyo dostali od niego pocztówkę z Tokio. Postanowili pojechać go poszukać. Już w Tokio Kazuyo zmarła, Kiku szukał dalej. Poznał tam ekscentryczną dziewczynę Anemonę, która hodowała w domu krokodyla imieniem Guliwer. Chciała zobaczyć jak Kiku przeskakuje płot do Trujmiasta. Tak, Trujmiasto celowo przez 'u', ponieważ nazwa pochodziła od trucizny. Każdy kto próbował tam wejść albo wyjść był spalany miotaczami ognia przez Siły Samoobrony. Kiku dostał się tam, to tam właśnie spotkał Hashiego, który jak się okazało był męską dziwką. Hashi poznał Mistera D, który obiecał mu, że pomoże mu zostać wokalistą. Sławę Hashiego zbudował głównie na historii jego porzucenia. Zorganizował nawet spotkanie z jego matką. Po pewnych wydarzeniach związanych z tym spotkaniem Kiku trafił do więzienia, potem pracował na statku wraz z innymi więźniami. Planował ucieczkę, która w końcu doszła do skutku. Hashi ożenił się w Nivą, kobietą, którą pokochał za zniszczone, pomarszczone dłonie nie pasujące do jej młodej twarzy i za brak piersi spowodowany rakiem. Niva zaszła w ciążę, Hashi coraz bardziej popadał w chorobę, szukał dźwięku. Kiku natomiast uciekł i wraz z Anemoną oraz paroma więźniami pojechał na wyspę znajdującą się na morzu, w którym została zakopana i zabetonowana owa datura. Czy Kiku odnalazł daturę? Czy Hashi dowiedział się co to za dźwięk, którego tak szukał? Co się stało z bohaterami i jak zakończyła się książka? Musicie przeczytać sami ^^.
Książka jest bardzo ciekawa, wzbudza mieszane emocje, trzyma w napięciu i lekko się ją czyta. Od razu widać, że jej autor jest nieco psychiczny. Bardzo mi się podoba, właśnie dlatego, że lubię takie klimaty.
ogólnie bardzo mi się podoba, ani przez chwilę książki mnie nie nudzą.-
kioketsuke
- Posty: 798
- Rejestracja: 15 lip 2009, 21:03
- Płeć: Kobieta
- Lokalizacja: Toruń
autorem jest Margit Sandemo.
Saga opowiada o rodzie Ludzi Lodu, potomkach Tengela Złego. Według legendy zawarł on pakt z Szatanem, dzięki któremu miał być nieśmiertelny. W zamian za to w każdym pokoleniu miało rodzić się przynajmniej jedno dziecko obciążone złym dziedzictwem, posiadające nadprzyrodzone zdolności i mające służyć złu.
polecam. 47 tomów
Saga opowiada o rodzie Ludzi Lodu, potomkach Tengela Złego. Według legendy zawarł on pakt z Szatanem, dzięki któremu miał być nieśmiertelny. W zamian za to w każdym pokoleniu miało rodzić się przynajmniej jedno dziecko obciążone złym dziedzictwem, posiadające nadprzyrodzone zdolności i mające służyć złu.
polecam. 47 tomów
-
kioketsuke
- Posty: 798
- Rejestracja: 15 lip 2009, 21:03
- Płeć: Kobieta
- Lokalizacja: Toruń
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 5 gości