Nigdy nie zdarzyło mi się chodzić po drzewach,zawsze się tego bałam i nadal tak jest.Mam lęk wysokości.

Oczywiście! Najlepsze mirabelki zawsze były na szczycie

Nie chodziłem nigdy po drzewach. W sumie w okolicy nie było za bardzo nawet gdzie. Albo inaczej, nie było takich drzew na które, mógłbym się wtedy wspiąć. Teraz jeszcze gorzej, bo wszystko prawie wycieli - łobuzy.

Chodziłam po drzewach bardzo często. To była prawdziwa frajda. Najlepiej do tego celu nadawał się wielki kasztanowiec koło domu. Niesamowite było patrzeć z góry na wszystko co znajduje się poniżej .

Uwielbiałam chodzić po drzewach, byłam istną małpeczką. *.* Dopóki nie spadłam z drzewa i raz a porządnie nie obiłam sobie tyłka. Teraz za żadne skarby bym na drzewo nie weszła.

Ja nadal włażę, na szczęście jeszcze nie zdarzył ni się wypadek, raz jedynie gdy o mało nie wpadłem to w ostatniej chwili chwyciłem gałąź, uwielbiam włazić

Niektórzy u mnie na podwórku skakali po drzewach jak małpy. Ja niestety miałem lęk wysokości. Umiałem się wspiąć na drzewo, ale wolałem siedzieć na gałęzi niż wykonywać różne ewolucje, które uskuteczniali moi koledzy.

nie chodziłam po drzewach dla fanu, tylko jak chciałam, bądź musiałam zerwać owoce

Uwielbiam chodzić po drzewach, uwielbiam! Od małego pamiętam, że to była moja pasja. Każde drzewo, każdy płot nie był dla mnie przeszkodą. Chociaż nie obyło się bez siniaków i zwichnięć.
Pamiętam jedną sytuację, kiedy miałem "pobić" rekord wysokości. Byłem młody i głupi. Wspiąłem się na najwyższy punkt drzewa, a później zacząłem powoli schodzić, ale tak nieszczęśliwie, że nadepnąłem na spróchniałą gałąź. Trzask, złamała się. Na szczęście byłem dość ogarniętym chłopakiem, więc złapałem się dwóch gałęzi, które były nieopodal. Obyło się bez płaczu, odgłosu łamanych kości. Przestraszyłem się, ale swojej "pasji" nigdy nie zakończyłem.

Oj chodziło się chodziło:) Nic strasznego nigdy sie nie wydarzyło, poza wielką drzazgą w dłoni. Ostatnio w wakacje miałam okazje znowu wejść na drzewo ze znajomymi i pić piwko w takich niecodziennych okolicznościach.

Uwielbiałem chodzić po drzewach miałem pare ulubionych na których koronach z moją pierwszą dziewczyną spędzaliśmy całe dnie gapiąc się w swoje maślane oczy i zajadając haribo , teraz ze smutkiem zerkam w miejsca gdzie te drzewa stały bo w ostatnich kilku latach wszystkie poznikały,jedno rozwalił piorun, inne złamał wiatr

Chodziłam U dziadka z braćmi i kuzynem, zbudowaliśmy domek na drzewie. Przetrwał jedne wakacje, gdy w przyjechaliśmy w następne, zastaliśmy tylko pień Przez tydzień się do dziadka nie odzywałam

Uwielbiałem po drzewach chodzić, najbardziej po orzechach . Miałem nawet swoje ulubione drzewo u cioci na Mazowszu (Na samym szczycie coś wyryłem ). Może w tym roku znów spróbuje się wspiąć

Weszłam kiedyś na czereśnię u babci i omal nie spadłam, bo wystraszyłam się szpaków. Cholerne ptaszyska.

Mam 17 lat, ale nadal wyjdę na jakieś drzewo.
Na orzecha szczególnie. Mogłabym na nim siedzieć i jeść orzechy.
A kiedy byłam mało, to często to robiłam. Zadrapania na nogach były codziennością.

ja chodziłam po drzewach hak chwat:)
i rękę złamałam

Skakało się sporo Do tej pory jestem zmuszony się wdrapywać na co większe drzewa w sadzie wy dokładnie zerwać wiśnie... Źle się tam operuje z wiaderkiem u pasa

Jak byłam dzieckiem, to większość czasu starałam się spędzać poza domem. Skakałam po drzewach bardzo dużo i na nich robiłam sobie szałasy, w których był tylko mój dom - taki jaki chciałam.

U mnie chodzenie po drzewach kończyło się na huśtaniu się na gałęzi ^^ Jakoś nigdy mnie szczególnie nie ciągnęło, bałem się spaść, co mi zostało do dzisiaj. No i wyobraźnia podpowiadała tyle różnych możliwości uszkodzenia siebie, że wolałem nie ryzykować

Chodzenie po drzewach heh jasne. Jak każdy dzieciak z małego miasteczka miałem niewielką prowizoryczną bazę na drzewie dzieloną z paczką kumpli. Sama jej budowa wymagała dużo zręczność w chodzeniu po drzewach. xD Ale nie dziś nie łażę już. Jestem na to za stary. xD

Zawsze lubiłem i lubię nadal. Teraz jestem bardziej sprawny, niż kiedy byłem dzieckiem, więc potrafię wejść wysoko i wisieć do góry nogami na gałęzi parę metrów nad ziemią. Wypadków, jakimś cudem, nigdy żadnych nie miałem