Patrząc na dziś, to uważam, że sądzą, że magia nie istnieje. Ale wstecz... jeszcze chyba w XII wieku (jeśli nie XIII) magię uprawiał prawie każdy. A jak wiemy... u nas, w Polsce chrześcijaństwo było już "praktykowane" 100-200 lat. Kilka dobrych pokoleń.

Śniąca pisze:Ba, nawet na początku XX w. jeszcze na słowiańskich wsiach można było dość powszechnie spotkać taki jakby konglomerat przekonań chrześcijańskich i pogańskich praktyk magicznych, dobrze to opisuje Moszyński.

Patrząc na dziś, to uważam, że sądzą, że magia nie istnieje. Ale wstecz... jeszcze chyba w XII wieku (jeśli nie XIII) magię uprawiał prawie każdy. A jak wiemy... u nas, w Polsce chrześcijaństwo było już "praktykowane" 100-200 lat. Kilka dobrych pokoleń.

No właśnie.
Wydaje mi się, ze jeśli uważa się, że coś ma jakieś znaczenie, jak krzyżyk czy talizman, to nie nosi się tego tylko dla ozdoby. Bo jak piszesz, nie miałoby to sensu. Tak to można nosić zwykłą biżuterię kupioną w AVON.

Hubertus pisze:Nie rozumiem co ma jedno do drugiego. W ówczesnych czasach magia była nauką.

Hubertus pisze:Ludzie czy wyście powariowali to nie jest magia... to są uczucia.

A udowodnisz to? No.. uczucia nie są namacalne. Magia jako sama magia też nie. Więc możemy tak wałkować to w kółko.

Jedno ma do drugiego tyle, że niby ta sama wiara, ale w tych dwóch jakie różnych czasach kompletnie różny pogląd na magię.

Proces "odczarowywania świata" zachodził stopniowo już od schyłkowej fazy średniowiecza pod wpływem takich prądów, jak nominalizm i awerroizm w filozofii oraz coraz szersza recepcja prawa rzymskiego w jurysprudencji; jeszcze szerszą falą wezbrał wraz z sekularystycznymi tendencjami w łonie renesansowego humanizmu, rewolucją religijną protestantyzmu, rozwojem matematycznego przyrodoznawstwa i prądów mechanicystycznych filozofii w XVII w., a charakteru skokowego nabrał wraz z nastaniem oświecenia, odrzucającego jako "zabobon" wszystko, co nie potwierdzone przez obserwację empiryczną lub indywidualny rozum ludzki oraz identyfikującego takie podejście z wyjściem ludzkości ze "stanu niemowlęctwa" (I. Kant); w teorii i praktyce politycznej analogiczną rolę odegrało pojawienie się, również już u schyłku średniowiecza, delegacyjnej teorii władzy "księcia" jako "namiestnika ludu" (awerroista Marsyliusz z Padwy), następnie - w epoce renesansu - makiawelizm i teoria racji stanu, a począwszy od wieku XVII - kolejne wersje (Th. Hobbes, J. Locke, J.-J. Rousseau) teorii kontraktualistycznej, tj. upatrującej źródło władzy (i jej prawomocności) nie w "łasce Bożej", lecz w "umowie społecznej"; procesu tego nie powstrzymała absolutystyczna teoria "boskiego prawa królów" (Divine Rights of the Kings, droit divin des rois), jako że była ona już w wielu wersjach skażona koncepcjami mechanicystycznymi (władcy jako "Wielkiego Zegarmistrza" państwa), a w wersji XVIII-wiecznego "absolutyzmu oświeconego" sama abdykowała z odniesień religijnych, zastępując je (Fryderyk II Pruski) koncepcją króla jako "pierwszego sługi państwa"; multiplikacją tego zjawiska była seria rewolucji demokratycznych i republikańskich, począwszy od rewolucji we Francji 1789, która w fizycznym akcie egzekucji monarchy dokonała także jego symbolicznego aktu desakralizacji ("królobójstwo" jako intencjonalne "bogobójstwo" i "zamordowanie Ojca"). Ten jakościowy skok w procesie o. świata i jego sens nie uszedł uwadze oponentów rewolucji, na czele z Edmundem Burke`m (1729-1797), konstatującym, iż "Nastały czasy sofistów, ekonomistów i kalkulatorów. (...) Wszystkie miłe sercu iluzje, które czyniły władzę łaskawą, a posłuszeństwo szlachetnym, które harmonizowały różne strony życia, a za sprawą naturalnej asymilacji zaszczepiały życiu politycznemu uczucia upiększające i tonujące życie towarzyskie, mają ustąpić miejsca nowemu, zdobywczemu imperium światła i rozumu. (...) Wszystkie wzniosłe idee (...) mają zostać odrzucone jako śmieszne, absurdalne i staromodne przeżytki. Wedle tego schematu król jest wyłącznie człowiekiem, królowa wyłącznie kobietą, a kobieta jest wyłącznie zwierzęciem i to nie najwyższej rangi. Wszystkie hołdy oddawane płci jako takiej (...) należy uważać za romantyczną bzdurę i szaleństwo. Królobójstwo, ojcobójstwo i świętokradztwo są tylko wytworami zabobonów, wypaczającymi prawodawstwo przez pozbawienie go prostoty. (...) Wedle tej barbarzyńskiej filozofii, będącej owocem zimnych serc i zmąconych umysłów, w równej mierze wyzbytej rzeczywistej mądrości co odartej z wszelkiego smaku i elegancji, prawa mają być wspierane wyłącznie przez własną odstraszającą siłę i przez znaczenie, jakie z racji intelektualnych może przypisać im jednostka lub jakiego użycza im przez wzgląd na własne interesy. (...) Nie pozostawiono nic, co budziłoby uczucie przywiązania do państwa. Wedle zasad tej mechanicystycznej filozofii nasze instytucje nie mogą być nigdy (...) ucieleśnione w osobach, żeby wzbudzać w nas miłość, cześć, podziw i przywiązanie" (Rozważania o rewolucji we Francji... [1790], Kraków - Warszawa 1994, 93-95).

Hubertus pisze:widać będzie zmiany zachowań w mózgu, a magia ma być czymś na zewnątrz, coś co sobie podporządkowujesz.

Hubertus pisze:Jaka wiara? Mówię o nauce.

Ale kto powiedział, że magia ma być na wierzchu? Bo tak i już? No właśnie nie wydaje mi się.

Przecież przeciętny wieśniak nie kategoryzował magii jako nauki. Zwyczajnie był na to zbyt niedouczony. Naukę mogli uprawiać tylko bogaci. Więc jeśli każdy uprawiał magię, to też wieśniak. I co lepsze: procesy o czary były nawet wtedy kiedy jak twierdzisz, magia była nauką, czyli niby czymś powszechnym, nauką. Pomyśl dlaczego.

Hubertus pisze:Podałem definicje. Magia w takim rozumieniu ogólnym to właśnie podporządkowanie sobie sił nadprzyrodzonych własnym celom. Magia to nie myślenie magiczne, ani myślenie życzeniowe.

Hubertus pisze:Nie chodzi mi o wieśniaków.

Czy ludzie potrzebują magii?

Rotter pisze:

Czy ludzie potrzebują magii?

Już coraz mniej. Magia nierozerwalnie wiąże się z wiarą w rzeczy nadprzyrodzone. Kiedyś tak naprawdę wszystko było nadprzyrodzone, bo nikt nie był w stanie wytłumaczyć czym są błyskawice, dlaczego Słońce świeci, jak zmieniają się pory roku, czym jest ogień itd. Dlatego ludzie zakładali, że istnieje pewna siła, którą człowiek nie jest w stanie zrozumieć. Jednocześnie pojawił się pomysł, lub pytanie, czy aby ludzie nie mogą wpływać na tą tajemną siłę i tak powstała magia.

Obecnie wiele jesteśmy w stanie wyjaśnić, dlatego magia zeszła na boczny tor, co nie znaczy, że coś takiego jak zjawiska niewyjaśnione (paranormalne, nadprzyrodzone) nie mogą istnieć. Są one jednak być może bardziej subtelne i trudno je zauważyć.