Kod: Zaznacz cały
http://www.filmweb.pl/Co.Gryzie.Gilberta.Grapea
Analfabeci emocji
O tym zaburzeniu mówi się od kilku lat. W kryteriach diagnostycznych dla lekarzy opisano je dopiero w latach 90. XX wieku. Wcześniej osoby te ciągle słyszały, że są "inne", "ekscentryczne", "niedostosowane", "egocentryczne", "dziecinne", "niegrzeczne". Krytykowane od najmłodszych lat za brak umiejętności współpracy z innymi i nietypowe zachowania, coraz rzadziej próbowały zrozumieć i zrealizować to, czego oczekiwali od nich rodzice, nauczyciele, znajomi. Aby stwierdzić zespół Aspergera, potrzeba znacznie więcej objawów niż tylko okazjonalne czy stałe trudności z rozumowaniem cudzych uczuć. Osoby z ZA ujawnaiją także znaczne trudności społeczne: nie umieją samodzielnie nawiązać bliskich i satysfakcjonujących relacji, nie rozumieją "niepisanych zasad", np. nie potrafią stanąć w odpowiedniej odległości od rozmówcy, nie dostosowują zachowania do sytuacji, nie potrafią włączyć się w rozmowę, mają trudności z właściwym kontaktem wzrokowym- unikają go lub patrzą zbyt natarczywie. Osoby z tym zaburzeniem mają także trudności w porozumiewaniu się: często mówią w nieodpowiedni- zbyt formalny lub precyzyjny- sposób, zanudzają otoczenie opowieściami o swojej pasji, nie potrafią kontynuować rozmowy, gdy zmieni się jej temat, nie stosują zwrotów grzecznościowych, nie rozumieją sygnałów niewerbalnych wskazujących np. na zmęczenie rozmówcy. Zwykle odczytują wypowiedzi dosłownie (np. "piękny masz tutaj porządek!"), co prowadzi do nieporozumień. Nie umieją zaadaptować się do zmian w otoczeniu, nie są elastyczni- najchętniej porządkują swoje życie poprzez rytuały. Gdy stanie się coś, co uniemożliwia im wykonanie pewnych czynności o stałych porach, przeżywają duży stres i reagują impulsywnie. Niekiedy nie są w stanie zaakceptować zmian życiowych- np. rezygnują ze studiów, bo nie radzą sobie w akademiku, bez pomocy rodziców.
Wycofany specjalista
Osoby z ZA mają problemy z planowaniem i inicjowaniem zadań. Choć są bardzo inteligentnymi pracownikami, nie potrafią określić, które zadanie jest najważniejsze i godzinami zajmują się marginalną sprawą. Zdolny student nie dociera na żadne zajęcia w miesiącu, bo: zmieniła się sala, nie kupił sobie budzika, czytał wyjątkowo pasjonującą książkę (i to nie powieść, lecz encyklopedię czy publikację techniczną), nie spisał rozkładu zajęć, bo starał się go zapamiętać itp. Dodatkowo osoby te często mają trudności z koordynacją ruchową, wydają się szczególnie niezręczne.
Te trudności sprawiają, że dorosłym z zespołem Aspergera trudno jest zaprezentować w pełni swoje umiejętności. Często zyskują przy bliższym poznaniu. Ich mocną stroną jest obszerna wiedza w obszarze własnych zainteresowań. Jeśli ich pasja stanie się również zawodem, zyskują duże uznanie w miejscu pracy, a otoczenie pobłażliwie traktuje ich wycofanie i niezręczności ("to najlepszy specjalista od alarmów w firmie, jest trochę samotnikiem, ale nigdy niczego nie trzeba po nim poprawiać".
Uznałam powyższe informacje za najważniejsze, jednak jest ich całe mnóstwo. Jeśli ktoś chciałby się zagłębić w ten problem, mogę polecić pozycję "Zespół Aspergera" Tony'ego Attwooda oraz strony internetowe:
Kod: Zaznacz cały
www.sotis.pl
Kod: Zaznacz cały
www.zespol-aspergera.edu.pl
Kod: Zaznacz cały
www.aspergersyndrome.org
W skrócie: zespół Aspergera jest zaburzeniem powiązanym z autyzmem.
Naukowcy jako przyczyny wymieniają najczęściej następujące powody:
zaburzenia genetyczne,
rodzice mają więcej niż 40 lat (ten fakt zwiększa ryzyko zachorowania dziecka na autyzm),
uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego,
toksoplazmoza,
dziecięce porażenie mózgowe,
poważniejsze infekcje.
Interesujecie się tym zjawiskiem? Znacie kogoś z tym zaburzeniem? Mieliście do czynienia z człowiekiem, u którego stwierdzono ZA?